Το "Ταξίδι στο Αληθινό Σύμπαν" είναι το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας που περιγράφει πως δημιουργήθηκε ένας δυναμικός διαλογισμός που είναι η σύγχρονη εκδοχή μιας αρχαίας μαντικής τεχνικής των Incas.

Μία λεπτομερής διήγηση της μαθητείας στη μαντική, που μας εισάγει στον κόσμο του διαλογισμού, της αστρικής και της ονειρικής προβολής και σε μια διαφορετική θεώρηση για την προέλευση του κόσμου και του ανθρώπου.

Έννοιες, όπως το ονειρικό σώμα ή η Πύλη του απείρου που υπάρχει ανάμεσα στο δικό μας Τρίαρχο σύμπαν και σε άλλα παράλληλα σύμπαντα, γίνονται απολύτως κατανοητές από τον μυημένο οραματιστή, αλλά και από τον απλό αναγνώστη, σε ένα πιο θεωρητικό επίπεδο.

Μια ιστορία με λιτή αφήγηση γεμάτη μυστήριο και αγωνία που πυροδοτεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη και τον οδηγεί στην κατανόηση της σύνδεσης φυσικού-υπερφυσικού.

«Κίλλα με άκουσες;» ρώτησα, ενώ αναρωτιόμουν μήπως είχε κοιμηθεί καθιστή.

«Σε άκουσα αγόρι ... Μόνο που σκέφτομαι τι να σου απαντήσω,» είπε βαριεστημένα σέρνοντας τις λέξεις, «βλέπεις, είναι περίπλοκο. Η μελωδία αυτή έρχεται από το μέλλον. Είναι η εισαγωγή από ένα rock τραγούδι που θα δημιουργηθεί δεκαέξι χρόνια μετά. Ο τίτλος του είναι "Τίποτε να ξέρω". Μ' αρέσει ο στίχος του,» κατέληξε η Κίλλα αναστενάζοντας.

«Συγνώμη, αλλά μπερδεύτηκα! Αφού ξέρεις τη μουσική του και το στίχο του, το έχεις ήδη γράψει. Έτσι δεν είναι;» ρώτησα απορημένος.

«Δεν είναι ένα τραγούδι δικό μου ...»

«Αλλά;» ρώτησα, ενώ ένα ρίγος διαπέρασε τη ραχοκοκαλιά μου.

Είχα φοβηθεί από την έκφραση που είχε το πρόσωπό της, καθώς κοίταζε αφηρημένη, το σκοτεινό νερό του ποταμού.

«Ποιανού είναι;» ρώτησα ξανά.

«Δικό σου ... » μου είπε και με κοίταξε με μια απερίγραπτη έκφραση αφοσίωσης, ένα ιδεώδες απολύτως ανθρώπινο, που το έχουν συνήθως οι σκύλοι· σπάνια και κάποιοι άνθρωποι, όπως η Ινδιάνα πολυαιωνόβια. Είχα αποκτήσει μια φίλη, για πρώτη φορά στη ζωή μου. Μου το βεβαίωνε ο τρόπος που ζέσταιναν τη ψυχή μου, τα κάρβουνα που είχε στη θέση των ματιών της.